Erfelijk leiderschap in Celtic (Israel Descended) Nations

De volgende tekst is van de pagina's 176 tot 180 van

"The Celtic Church in Britain"

door Hardinge. Bibliografie opgenomen in het volgende fragment.

More info on the married Clergy (and Abbots) of the Celts: https://orthodoxchurch.nl/2017/05/glastonbury-married-cleric-monks/

DE ERFELIJKE LEIDERS

 

De stichter of heilige man aan wie de oorspronkelijke schenking van land was gedaan, werd de patroonheilige van het klooster of de christelijke gemeenschap genoemd. Het belang van zijn positie kan nauwelijks worden overdreven. Een glans van het wetboek Opvolging prees aldus deze persoon en ambt. Hij is een (24) die de edelste is; wie is de hoogste; wie is de rijkste; de slimste; de wijste; wie is populair wat betreft compurgatie; wie is het machtigst om te vervolgen; het meest bedrijf om te klagen voor winsten en verliezen. En: elk lichaam verdedigt zijn leden, als het een goed lichaam is, welwillend, goed moreel, welvarend, bekwaam. Het lichaam

van elk is zijn stam. Er is geen lichaam zonder hoofd. Dat deze beschrijving even krachtig van toepassing is op de leider van "de stam van de kerk" wordt bevestigd door de Kaïn Aigillne. (25)

De leider van de christelijke nederzetting bezat oorspronkelijk het land, de gebouwen en het recht op erfopvolging, die van hem afhingen en van de stam waartoe hij behoorde. Niet alleen in Ierland maar ook in Wales was de abbatale pacht erfelijk. (26) Deze tribale en erfelijke bewoning was niet alleen van Keltische oorsprong onder Keltische christenen, maar had ook haar vergunning in het Liber ex Lege Moisi. Priesters werden alleen gekozen uit de stam Levi, en vooral uit de familie van Aäron, en volgden hun vaderen op in het heilige ambt, en ook in het bezit van de heilige steden met hun voorsteden. Dit lijkt zeker de autoriteit voor de Keltische christenen om de erfelijke opvolging van druïde en Brehon in hun eigen christelijke gemeenschappen voort te zetten. Maar hoewel erfelijke wetten van toepassing waren, belette dit niet dat de aspirant-Brehon zich door studie voor zijn taak paste. De

Gekerstende wetten voorzagen in bijna elke mogelijkheid om ervoor te zorgen dat een geschikte opvolger voor de leiding werd geselecteerd

van elke gemeenschap.

De eenvoudigste toepassing van deze regeling van erfopvolging was op een geschikte zoon van de oorspronkelijke stichter-abt,

zoals blijkt uit dit couplet uit de wet traktaten:

 

De opvolger zou de zoon van de abt in de aangename kerk moeten zijn. Een door het gevoel vaststaand feit. (27)

 

Deze opvolger werd een “coarb” genoemd. Latere hagiografen deden er alles aan om hem te bevestigen als de "erfgenaam" van de oprichters.

Hierdoor bleef alle rijkdom en prestige van het klooster in het bezit van de erfgenaam. Na de Vikingperiode werd hij de erenach of airchinnech genoemd. Giraldus Cambrensis merkte op dat "de zonen, na de dood van hun vaders, de kerkelijke weldoener niet door verkiezing, maar door erfrecht volgden". (28)

Mocht de abt geen zoon hebben, of een “maagdelijke abt” zijn, dan moest een geschikte persoon worden gekozen uit “de stam van de patroonheilige die de kerk zal opvolgen zolang er een persoon zal zijn die geschikt is om abt te zijn van de genoemde stam van de patroonheilige; hoewel er maar een psalmzanger van hen zou moeten zijn, is hij het die de abdij zal verkrijgen ”. (29) Coemgen“ verordende dat de erenagh in zijn kerk gewoonlijk van de kinderen en het nageslacht zou zijn

van Dimma ”. (30) Maar mocht noch de zoon van de abt, noch een geschikte persoon uit de stam van de heilige verschijnen, dan voorzag de wet in een derde bron:

 

Telkens wanneer er niet één van die stam geschikt is om abt te zijn, moet het [de abdij] worden gegeven aan de stam waartoe het land behoort, totdat een persoon die geschikt is om abt te zijn van de stam van de patroonheilige, zal worden gekwalificeerd; en als hij dat is, moet het [de abdij] aan hem worden gegeven, als hij beter is dan de abt van de stam aan wie het land toebehoort en die het heeft ingenomen. Als hij [de eerste] niet beter is, zal hij alleen op zijn beurt slagen. (31)

 

Het gebeurde af en toe dat jonge leden van “de stam van de kerk” voor eigen rekening landsubsidies kregen in de buurt, en dat zij ondergeschikte gemeenschappen van christelijke gelovigen opzetten. Deze werden beschouwd als uitbreidingen van de oorspronkelijke kerk of klooster. Bij sommige gelegenheden vestigde een pleegzoon van de kerk zich met een paar metgezellen op enige afstand, of misschien zelfs aan de overkant van de zee. Al deze bijwoningen werden beschouwd als

wettelijk gebonden aan de oorspronkelijke nederzetting van de patroonheilige en onder de jurisdictie van zijn "erfgenamen". De wet bepaalde dat:

 

Als een persoon die geschikt is om abt te zijn, niet afkomstig is van de stam van de patroonheilige, of van de stam waartoe het land behoort, moet de abdij worden gegeven aan een van de fijne-manach-klasse totdat een persoon geschikt is om een abt, van de stam van de patroonheilige, of van de stam waartoe het land behoort, moet worden gekwalificeerd; en als er zo iemand is, moet de abdij aan hem worden gegeven voor het geval hij beter is. (32)

 

De term fine-manach grade beschrijft een inferieur lid van de "stam van de kerk" die een pachter was op de kerkelijke landen; of het zou ook kunnen wijzen op leden van de kerk die plaatsen voor zichzelf hadden gevestigd, of het zou zelfs de 'mensen kunnen omvatten die de kerk waardevolle goederen geven'. (33) De wet zorgde voor alle eventualiteiten, aldus:

 

Als een persoon die geschikt is om abt te zijn, niet afkomstig is van de stam van de patroonheilige, of van de stam van de schenker van het land, of van de manachklasse, zal de “zalving” -kerk het ontvangen, in de vierde plaats; een daltakerk zal het op de vijfde plaats ontvangen; een vergelijkende kerk zal het op de zesde plaats krijgen; een naburige tillkerk zal het op de zevende plaats verkrijgen. (34)

 

De "zalving" kerk was de kerk waarin de patroonheilige was opgeleid, of waarin hij was begraven. De daltakerk was opgericht door een pleegzoon of leerling in de kloosternederzetting. Een compairche kerk viel onder de jurisdictie van de patroonheilige, maar lag op enige afstand.

Een naburige kerk was er een die, hoewel niet onder het gezag van de patroonheilige, gewoon op niet al te grote afstand ervan lag.

 

Mochten al deze bronnen niet beschikbaar blijken te zijn, dan moesten de monniken een geschikte persoon kiezen uit de 'pelgrims' (35) die onder hen een toevluchtsoord of gastvrijheid hadden gezocht, of zelfs een verantwoordelijke leek zou tijdelijk kunnen regeren totdat hij een geschikter vond. 36) Deze praktijk heeft door de eeuwen heen tot vele anomalieën geleid. De groeven waren niet altijd bisschoppen en zelfs geen priesters.

 

In Kildare waren het altijd vrouwtjes. Er is ook een record van een vrouwelijke coarb van St. Patrick in Armagh. Degene die de rechten van de patroonheilige erfde, was een leider met aanzienlijke macht in de kerkelijke gemeenschap. De Annalen bevatten een bijna volledige lijst van de abten of groeven, maar duiden niet op opeenvolgende bisschoppen, die vaker wel dan niet onderworpen waren aan de grove-abt, en die elkaar niet opvolgden. De namen

in de Annalen van de opvolgers van Patrick worden vaak abten genoemd, terwijl sommigen zowel bisschoppen als abten worden genoemd, en anderen gewoon bisschoppen worden genoemd, en weer anderen slechts grof van St. Patrick. Niets in deze laatste titel laat zien of hij bisschop was of niet. Het is daarom vrijwel onmogelijk om de bisschoppelijke opvolging in Armagh te traceren. De grappen van Patrick kunnen een bisschop, priester, leek of zelfs een vrouw zijn. (37) In de elfde eeuw

deze abnormale situatie bestond nog steeds in Ierland. Bernard schreef dat:

 

Er was door de duivelse ambitie van bepaalde mensen van rang een schandalig gebruik geïntroduceerd waardoor de Heilige Stoel [Armagh] werd verkregen door erfelijke opvolging. Want ze stonden niemand toe om tot bisschop te promoveren, behalve die van hun eigen stam en familie. Ook duurde deze opvolging niet voor een korte periode, aangezien er al bijna vijftien generaties waren uitgeput

deze loop van ongerechtigheid. (38)

 

Voor de tijd van Celsus waren acht van deze grof gehuwde mannen. Nadat Malachy door de Romeinse partij was verkozen, streefde hij ernaar om Armagh en zijn opvolging in overeenstemming te brengen met de canonieke praktijk.

 

MANNEN, VROUWEN, FAMILIES

 

De samenstelling van het vroege Keltische kloosterhuishouden kan uit de bronnen worden ontdekt. De Catalogue of the Saints of Ireland vermeldde dat de oorspronkelijke christenen, die door Patrick en zijn opvolgers tot het geloof werden aangetrokken, 'alle bisschoppen waren, ... oprichters van kerken ... Ze wezen de diensten en de samenleving van vrouwen niet af, omdat, gebaseerd op de Christus wiegden, vreesden zij de explosie van verleiding niet. Deze orde van heiligen duurde vier regeringen (39), dat wil zeggen tot 5. T. Olden streefde er lang geleden naar om vast te stellen dat deze introductie van vrouwen in kloosterhuishoudens als echtgenoten of spirituele echtgenotes was. (40) Het lijkt minder ver. opgehaald om te suggereren dat het celibaat in de beginfase niet werd afgedwongen. Gemeenschappen van mannen en vrouwen die als gezin samenwoonden, waren meer in zwang. SH Sayce wees hierop toen hij schreef: "Net als in Egypte was het monasterium of collegium in de Keltische Kerk een verzameling hutten waarin de monniken, zowel geestelijke als leken, woonden met hun vrouwen en gezinnen." (41) Er worden Ierse wetten aangetroffen die betrekking hebben op de verschillende leden van de monastieke familie. Ze herkenden 'maagdelijke' en getrouwde geestelijken van alle graden, zelfs lekenkluizenaars:

 

Er is een maagdelijke bisschop ... de maagdelijke priester ... een bisschop van één vrouw (42) ... een maagdelijke administratief student ... een administratieve student van één vrouw (43) ... een lekenkluizenaar ... van maagdelijkheid ... lekenkluizenaars die geen maagdelijkheid hebben, als ze wees geliefd bij God, en hun werken zijn groot, als hun wonderen even talrijk zijn, of als ze talrijker zijn, op dezelfde manier als Petrus en Paulus voor Johannes waren, en op dezelfde manier als Antonius en Martin. (44)

 

Er waren dus klaarblijkelijk in Ierse kerkelijke organisaties "maagdelijke bisschoppen", "maagdelijke priesters", "maagdelijke abten" en "maagdelijke geestelijke studenten", naast "maagdelijke lekenkluizenaars". Er waren blijkbaar ook getrouwde bisschoppen, priesters, abten, administratieve studenten en lekenkluizenaars. Een vergelijking van de status van de "maagd" en de gehuwde personen toont aan dat maagdelijkheid als superieur werd beschouwd. Maar het zijn van de "echtgenoot van één vrouw" belette niet dat een

man van een administratief kantoor, zelfs niet dat van kluizenaar. In feite doet de wet er alles aan om te beschermen tegen afkeuring of minachting "lekenkluizenaars die zonder maagdelijkheid zijn als ze door God bemind worden". En dus merkten de schrijvers van de "Lives" op dat de rentmeester van Cadoc een dochter had (45), terwijl Cadoc zelf een "schoonzoon" had, (46) en zijn vader een "klooster". (47) wetten betreurden "de zoon van een religieus zonder een uur voor zijn bevel". (48)

 

24. ALI IV, 375.
25. ALI II, 279-381.
26. Life of Samson, xvi.
27. ALI IV, 383.
28. Giraldus Cambrensis, Gemma Ecclesiastica, Disert. II, 22; cf. HC Lea, History of Sacerdotal Celibacy I, 347, 360-4.
29. ALI III, 73.
30. LSBL, 11.815-18.
31. ALI III, 73-9.
32. ALI III, 73.
33. ALI II, 345.
34. ALI III, 75.
35. AFM, 437, 441.
36. TLP I, 69.
37. Zie WH Todd, St Patrick, 171-2, en W. Reeves, Ecclesiastical Antiquities, 136 voor een bespreking van dit onderwerp.
38. Life of Malachy, 45.
39. Skene, Schotland II, 12, 13.
40. T. Olden, "Over de zonenortia van de eerste orde van Ierse heiligen", PRIA, 3^rd Serie, II, nr. 3 (1894), 415-20.
41. AH Sayce, "The Debtedness of Celtic Christianity to Egypt", Scottish Ecclesiological Society Transactions III (1912), 257; cf. HC Lea, History of Sacerdotal Celibacy I, 96; II, 316.
42. ALI IV, 363-5.
43. ALI IV, 369.
44. ALI IV, 367.
45. LCBS, 343.
46. LCBS, 348.
47. LCBS, 356.
48. ALI III, 63.

Relevante afkortingen: ALI (Ancient Laws of Ireland, ed. Hancock), LSBL (Lives of the Saints from the Book of Lismore, zie WS), AFM (Annals of the Four Masters, ed. O Donovan), TLP (The Tripartite life van Patrick, ed. WS), WS (Whiteley Stokes), LCBS (Lives of the Cambro British Saints, Rees).

 

Mogelijk bent u ook geïnteresseerd in:

“DE IERSE PAUS-KONINGEN VOORMALIG DE HEERSERS VAN BRITTANNIË“